دونده ی فلج

سال ها پيش دختري در يك كلبه محقر دور از شهر و در يك خانواده فقير به دنيا آمد. زايمان زودتر از زمان مقرر انجام شد و او نوزاد زودرس، ضعيف و شكننده اي بود. همه شك داشتند كه زنده بماند. وقتي 4 ساله شد بيماري ذات الريه و مخملك را باهم گرفت. تركيب خطرناكي كه پاي چپ او را ازكار انداخت و فلج كرد. اما او خوش شانس بود. چون مادري داشت كه او را تشويق و دلگرم مي كرد. مادرش به او گفت: « علي رغم مشكلي كه در پايت داري با زندگيت هركاري كه بخواهي مي تواني بكني، تنها چيزي كه احتياج داري ايمان، مداومت در كار، جرات و يك روح سرسخت و مقاوم است» .

بدين ترتيب در 9 سالگي دختر كوچولو بست  هاي آهني پايش را كنار گذاشت و برخلاف آنچه دكترها مي گفتند كه هيچ گاه به طور طبيعي راه نمي رود، راه رفت و 4 سال طول كشيد تا قدم هاي منظم و بلندي را برداشت و اين يك معجزه بود. او يك آرزوي باور نكردني داشت، آرزو داشت، بزرگترين دونده زن جهان شود اما با پاهايي مثل پاهاي او اين آرزو چه معنايي   مي توانست داشته باشد؟

در 13سالگي در يك مسابقه دو شركت كرد و نفر آخر شد. در تمام مسابقات دبيرستان شركت كرد و در همه ی آنها آخرين نفر بود. همه به او اصرار مي كردند كه اين كار را كنار بگذارد. اما روزي فرا رسيد كه او قهرمان مسابقه شد.

از آن به بعد « ويلما » در هر مسابقه اي شركت كرد  برنده شد. در سال 1960او به بازيهاي المپيك راه يافت و آنجا در برابر اولين دونده زن دنيا كه يك دختر آلماني بود، قرار گرفت. تا بحال كسي نتوانسته بود او را شكست دهد. اما ويلما پيروز شد و در دو 100متر و 200متر و دو امدادي 400متر، 3مدال المپيك گرفت. آن روز او اولين زني بود كه توانست در يك دوره المپيك 3مدال طلا كسب كند، در حاليكه گفته بودند او هيچ وقت نمي تواند دوباره راه برود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: