موهبت ها و استعدادهای خدادادی ما همچون گنج پنهانی است که منتظر می ماند تا کشفش کنیم و از آن در راه زندگی بهتر خودمان و دیگران استفاده کنیم. البته همه ی ما موفق به این کار نمی شویم. تنها آن دسته از ما که سماجت و شهامت و استقامت لازم برای این سفر درونی و معنوی را دارند می توانند سربلند بیرون بیایند. بیهوده نیست که بسیاری از قصه های کهن حول محور " کشف گنج " می چرخد. این همان تمنای دیرینه ی انسان برای کشف استعدادهای درونی بی همتایی است که با نماد خمره ای پر از طلا، صندوقچه طلا و جواهرات و سنگ های قیمتی در حکایات کهن بیان شده است. نا تنها زمانی راهی این سفر اکتشافی می شویم که دریابیم خدا ما را برای انجام کاری در این دنیا آفریده و طرحی برای مان مقدر کرده است. هر آنچه به آن علاقه مندیم و دوست داریم، یا آرزوی انجامش را داریم، موهبتی سات که خداوند در دل ما نهاده تا با آن به طرحی بزرگ تر و گسترده تر خدمت کنیم. ما ته دل مان همیشه این را می دانیم و به همین علت است که تا زمانی که گنج مان را کشف نکرده ایم بی قراریم، نمی دانیم بر ما چه می گذرد، شور و شوق حقیقی نداریم و زندگی مان هرچقدر هم در ظاهر با معیارهای رایج موفقیت جور دربیاید، خالی و بی هدف به نظر می رسد. اما ابزار ما برای کشف گنج یا همان " گنج یاب " ما چیست؟

قوه ی شهود، گوش دادن به ندای درون، توجه کامل به زمان حال و آنچه سر شوق مان می آورد، ابزار ماست. توجه کردن به رویاهای مان، توجه کردن به رویدادهای ظاهرا تصادفی ولی با معنایی که به ما می گوید چه کنیم، ابزرا ماست. گرفتن پیام ها یا نشانه هایی از جانب خدا که به ما می گوید رگه ی طلای زندگی مان کجاست، ابزار ماست. اگر بخت با ما یار باشد خانواده ی پرمهر و دلسوز و و معلمان مهربان و با توجهی داریم که استعدادهای مان را به سرعت تشخیص می دهند و و به رشد و پرورش آن ها کمک می کنند. اما بیشتر ما اینقدر خوش شانس نیستیم و تنها سال ها بعد پس از مرارت های بسیار قادر به تشخیص و پرورش استعدادهای خود می شویم؛ یا در بدترین حالت هرگز به گنج مان نمی رسیم و با احساس پوچی و بی معنا بودن زندگی و بدون کسب رضایت خاطر حقیقی از دنیا می رویم.

اگر یادمان بیاید که وقتی بچه بودیم چه کاری را بیشتر از همه دوست داشتیم یا انجام می دادیم یا آرزوی انجامش را داشتیم، کمک بزرگی در زمینه ی کشف گنج مان است.

تمرین :

این هفته مدتی وقت بگذار و به یاد بیاور که در کودکی به چه کاری بیش از همه علاقه داشتی یا آرزویش را داشتی. شاید از هر فرصتی استفاده می کردی تا با گچ یا زغال و یا مداد رنگی نقاشی بکشی؟ یا در مدرسه همیشه داوطلب گروه نمایشی مدرسه بودی؟ فعالیت هایی که در دوران کودکی بیشترین لذت و شور و شوق را برایت به ارمغان می آورد کلید کشف استعدادهای حقیقی توست. کاغذ و قلمی بردار:

1-      سه سرگرمی مورد علاقه ات را بنویس.

2-      سه کلاسی را که دوست داری در آن ها شرکت کنی نام ببر.

3-       سه مهارتی را که دوست داری یاد بگیری نام ببر.

4-      دفترچه ای تهیه کن و رویاهایت را هر صبح تا آنجا که یادت هست یادداشت و مرور کن. توجه کن و ببین بیشتر اوقات ر رویاهایت مشغول چه کاری هستی، آواز می خوانی؟ می نویسی؟ پرستاری می کنی؟ ...

5-      این هفته یک قدم کوچک در راه یکی از کارهای مورد علاقه ات بردار و ببین چه احساسی پیدا می کنی. توجه کن و ببین با حرکت کردن در جهت پرورش استعداد ذاتی ات چه درهایی به رویت باز می شود. سپس گام های بعدی ات را بردار.

" موفقیت در کشف گنج استعدادهای درونی مان است".

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: