سوالاتی از این دست: چرا این مشکل برای من بوجود آمده؟ چرا این همه مشکل دارم؟ چرا چنین شد؟ از همان سوالات بی انتهایی هستند که هیچ جوابی ندارند و هرگز کمکی به شما نخواهند کرد، بلکه فقط احساسات منفی را در شما رشد می دهند.

کامپیوتر مغز، همیشه آماده ی خدمتگزاری به شماست و هر سوالی را که به آن بدهید مطمئنا پاسخی برایش خواهد یافت. اگر سوال شما یاوه باشد (مثلا چرا من همیشه بدبخت و گرفتارم؟‌) طبعا جوابی یاوه هم خواهید گرفت. از سوی دیگر، اگر سوال بسیار خوب و ثمر بخشی بکنید (مثلا چگونه می توانم از این موقعیت استفاده کنم؟) خود به خود، خود را  به راه حل  های مناسب هدایت خواهید کرد.

تمرکز یعنی واقعیت و رمزش این است: اگر می خواهی واقعیت را عوض کنی تمرکزت را عوض کن و اگر می خواهی تمرکزت عوض شود، سوالی را که از خودت می کنی تغییر بده. 

پس اگر می خواهیم زندگی مان را کنترل کنیم باید سوالات مان را کنترل کنیم. اگر می خواهی آدم بزرگی باشی، سوالات بزرگ کن! تفاوت میان اشخاص مربوط به پرسش های متفاوتی است که دائما از خود می کنند. پرسش ها بلافاصله باعث انحراف فکر و در نتیجه موجب تغییر احساسات ما می شوند. در زندگی هر کسی، لحظات و خاطرات زیبایی وجود دارد که یادآوری آن ها احساسی دلپذیر به وجود می آورد. 

مثلا اولین روزی که به تنهایی از منزل خارج شدید، یا تولد فرزندتان، یا صحبت با دوستی که باعث تقویت اعتماد به نفس در شما شده است. پرسش هایی از این قبیل که "در حال حاضر چه چیزهای عالی در زندگی دارم؟" باعث می شود که این لحظات را به خاطر بسپاریم. این که چه کاری را ممکن و چه کاری را غیر ممکن بدانیم بسته به سوالاتی است که از خود می کنیم. مثلا وقتی می پرسید چرا من همیشه کارها را خراب می کنم؟ به طور ناخواسته فرضیه ای را قبول کرده اید و آن این است که واقعا کارها را خراب می کنید، در حالی که ممکن است واقعیت چنین نباشد. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: