وقتي كه هيچ تكيه گاهي برايت نمي ماند و هيچ دستي خالصانه به دوستي گشاده نمي شود، يك اميد و پناهگاه مي ماند كه هيچ حادثه اي نمي تواند او را از تو بگيرد. او حتي در مقابل بدي هاي تو خوبي مي آورد و بر روي زشتي هاي تو پرده ي اغماض مي افكند. اگر بداني كه محبت و اشتياق او به تو چقدر است، بند بند تنت از هم مي گسلد. پيش و بيش از همه، خدا را دوست بدار.
سميم صادق پور از كرمانشاه
نظرات شما عزیزان:
:: چند نفر تا حالا خوندن : 246
|
امتیاز نوشته : 19
|
امتیازدهندگان : 4
|
کل امتیاز : 4
عضو نمیشی؟
عضویت سریع
آمار نوشته ها
سپاس از
