گاهی اوقات ادم با تمام دانسته هاش جلوی زندگی کم میاره! نمی دونم این حس ا زکجا شروع میشه و آخرش چی آرومت میکنه؟؟؟ اما هر بار یاد حرف سقراط میافتم و میگم اونی که بدونه هیچ نمی دونه داناست!
اما بازم نمی دونم !
ندوستن تنها چیزیه که توی زندگی آدم آزار میده اما گاهی اوقات هم با خودم میگم کاش آدم خیلی چیزا رو ندونه....
همیشه توی مدرسه این آزارم می داد که چیزی پیدا شده که نمی دونم و تنها تفاوتم با هم کلاسی هام همین بود ونگاه متعجب دبیرام که شتابم رو برای فهمیدن موضوعی میبینن وهی بهم میگن عجله نکن بچه زمانش هنوز فرا نرسیده!
اما این حرفا بازم ارومم نمی کرد مثل الان که....
زندگی باتمام اتفاقای تلخ وشیرینش برام جذاب و جالبه و هربار شیرین تر هم میشه حتی اگه همش به نظرم تلخ باشه...
زندگی هر ثانیه ش یه تولده، برای رفتن به مرحله ی بعد و رسیدن به تکامل و اوج...
اما مهم صبره، مرام و معرفت آدمه و....
نظرات شما عزیزان:
:: چند نفر تا حالا خوندن : 134
|
امتیاز نوشته : 27
|
امتیازدهندگان : 7
|
کل امتیاز : 7
عضو نمیشی؟
عضویت سریع
آمار نوشته ها
سپاس از
